Over Automata en Asimov
Machines hebben de mens altijd al gefascineerd. In de periode van het oude Griekenland werd de 'metalen man' Talos door Zeus aan Europa geschonken. Talos was een reusachtige robot gemaakt van brons, gebouwd om Europa te beschermen bij haar huis op het eiland Kreta. Hij cirkelde drie keer per dag langs de kusten van het eiland om bescherming te bieden tegen piraten en indringers.
Hoewel Talos slechts een overlevering is uit de Griekse mythologie, laat de ontdekking in 1902 van het Mechanisme van Antikythera zien dat de Grieken reeds in de periode 87 tot 205 voor Christus complexe mechanische technologie hadden ontwikkeld. Dit uit ten minste 30 in elkaar grijpende bronzen tandwielen samengestelde apparaat was een analoge computer, ontworpen om te werken als een planetarium, een machine om astronomische posities te voorspellen voor astrologische doeleinden.
Heron van Alexandrië, een Griek die leefde van ongeveer 10 tot 70 na Christus, was een wiskundige en ingenieur. Hoewel de cybernetica pas in de twintigste eeuw werd geformaliseerd, wordt zijn werk met betrekking tot geautomatiseerde apparaten beschouwd als het eerste formele onderzoek op dit gebied.
Zijn werk 'Automata' beschrijft machines die wonderen verrichten in tempels, zoals automatische deuren en standbeelden die wijn schenken. Dergelijke functies werden mogelijk gemaakt dankzij zijn studies naar het aanwenden van stoomdruk, wind en water.
Een andere bron van historische mechanische innovatie vinden we in de werken van Da Vinci. Velen hebben geprobeerd om op basis van zijn tekeningen zijn machines te creëren. Sommige onderwerpen zijn volledige oplossingen, zoals een vliegmachines of oorlogsmachines. Andere zijn eenvoudigweg mechanismen voor katrollen of systemen die een oscillerende beweging maken.
Ook ontwierp en mogelijkerwijs bouwde hij een mechanische ridder, een in een middeleeuwse wapenuitrusting gepantserde robot. De aantekeningen van het ontwerp, die omstreeks 1950 waren herontdekt, geven aan dat deze werd bediend door een reeks katrollen en kabels, dat de robot kon opstaan, gaan zitten en dat hij zijn armen kon bewegen.
Eén van de meest indrukwekkende implementaties van automatisering was misschien wel in de twintigste eeuw bij de Ford Motor Company. Henry Ford was onder de indruk van het gebruik van transportbanden die voorkwamen in veel graanpakhuizen in het Midden-westen, en werkte samen met Frederick Taylor om dezelfde concepten te implementeren bij de fabriek die de Ford Model T produceerde. Zijn doel was om het productieproces efficiënt te maken zodat de prijs kon dalen om zo het motorvoertuig toegankelijker te maken voor een breed publiek.
Met behulp van een kettingtransportband schoof het voertuigchassis langs de montagebaan van 46 m lang, terwijl 140 werknemers de aan hun toegewezen onderdelen op het voertuig monteerden. Er werden nog meer werknemers in dienst genomen, om ervoor te zorgen dat iedereen een voorraad aan onderdelen bij de hand had. Met als gevolg dat de montagetijd per voertuig aanzienlijk was afgenomen. Globaal genomen zorgde de montagebaanmethode en de gebruikte automatiseringstechniek voor een vermindering van de productietijd voor een enkele auto van meer dan 12 uur tot iets meer dan 90 minuten.
In 1914 produceerde Ford meer motorvoertuigen dan alle andere automobielfabrikanten bij elkaar.
Naarmate er meer machines in gebruik werden genomen, werd de realiteit van robots in samenwerking met en ter ondersteuning van mensen steeds tastbaarder. De sciencefiction, aangewakkerd door continue vooruitgang in technologie, verhaalde hoe deze samenwerking tussen mens en machine zou kunnen aflopen.
De Amerikaanse schrijver en professor in biochemie, Isaac Asimov, merkte op dat één van de stereotiepe intriges van sciencefiction was, dat robots geschapen en vervolgens vernietigd werden door hun Schepper. Dit leidde tot zijn creatie van de Drie Wetten, een geheel van regels opgesteld om ervoor te zorgen dat robots mensen geen kwaad doen, bevelen gehoorzamen en hun eigen bestaan beschermen.
Tot op heden moeten de programmeurs van robots ervoor zorgen dat deze regels worden nageleefd. Nu echter autonome, door kunstmatige intelligentie aangedreven robots en voertuigen binnen handbereik zijn, zijn er groepen in het leven geroepen die de ethische, juridische en sociaal-economische problemen met betrekking tot dergelijke machines serieus onderzoeken.
Als u meer wilt weten over de geschiedenis van de robotica, download dan "Gids voor robotica en automatisering” van Distrelec. U krijgt tevens een korting van 10% voor uw volgende bestelling.